Η συλλογή των Μανιταριών

Τα άγρια, αυτοφυή μανιτάρια θεωρούνται ιδανική τροφή και η αξία ορισμένων ειδών έχει ξεπεράσει κατά πολύ και την τιμή του μαύρου χαβιαριού.

Πέρα από την εξαιρετική γεύση και το μοναδικό άρωμά τους, έχουν το πλεονέκτημα να είναι απαλλαγμένα από χημικά λιπάσματα, ορμόνες και φυτοφάρμακα.

Η συλλογή των φαγώσιμων μανιταριών είναι μια συναρπαστική διαδικασία.

Μια διαδικασία που χαλαρώνει, αναζωογονεί και προσφέρει διέξοδο απόδρασης από τη μονοτονία της καθημερινότητας.

Απαραίτητα σύνεργα για τη συλλογή των μανιταριών είναι ένας σουγιάς και ένα καλάθι.

Το καλάθι επιτρέπει στα μανιτάρια να αερίζονται ενώ ταυτόχρονα τα προστατεύει από την πολτοποίηση.

Τα μανιτάρια κόβονται στη βάση του ποδιού.

Η τομή της βάσης δείχνει αν το υπόλοιπο καρπόσωμα είναι άθικτο ή αν έχει προσβληθεί από έντομα.

Στη περίπτωση που το καρπόσωμα έχει προσβληθεί από έντομα, κόβουμε σταδιακά το πόδι σε φέτες, ώσπου να φτάσουμε στο σημείο όπου δεν υπάρχουν τρυπούλες, σημάδια από το πέρασμα των εντόμων.

Σε περίπτωση που τα έντομα έχουν αχρηστέψει ολόκληρο το πόδι και έχουν προχωρήσει στο καπέλο, αφαιρούμε με το μαχαίρι και το κέντρο του καπέλου.

Αν τελικά δούμε ότι η καταστροφή έχει προχωρήσει περισσότερο, ψάχνουμε για το επόμενο μανιτάρι.

Σε κάθε περίπτωση κρατούμε μόνο τα καρποσώματα που βρίσκονται σε καλή κατάσταση, δηλαδή είναι φρέσκα και με συνεκτική σάρκα.

Απορρίπτουμε τα σάπια, τα ξερά και αφυδατωμένα, τα νερουλιασμένα, τα παγωμένα ή όσα βρούμε κομμένα και ξεριζομμένα.

ΠΡΟΣΟΧΗ
Μαζεύουμε για τροφή μόνο τα είδη, των οποίων τα χαρακτηριστικά γνωρίζουμε με απόλυτη βεβαιότητα. 

Σε περίπτωση δηλητηρίασης πρέπει να μεταφέρουμε το θύμα όσο το δυνατό  γρηγορότερα σε καλά εξοπλισμένο νοσοκομείο.

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι κατανάλωση ποσότητας 50 γραμ. μανιταριού αρκεί να προκαλέσει το θάνατο.

Η πιο επικίνδυνη δηλητηρίαση που προκαλείται από μανιτάρια είναι η φαλλοειδική που προσβάλλει κυρίως το συκώτι και ευθύνεται για το μεγαλύτερο ποσοστό θανάτων απο μανιτάρια στην Ευρώπη.

Τα συμπτώματα της δηλητηρίασης εμφανίζονται μετά από 6 έως 24 ώρες.

Η έντονη διάρροια, οι εμετοί και ο κρύος ιδρώτας προκαλούν αφυδάτωση του οργανισμού.
Οι δυνατοί πόνοι στην περιοχή της κοιλιάς, η έντονη αίσθηση δίψας και η παραγωγή ελάχιστης ποσότητας ούρων, συμπληρώνουν τον κατάλογο των συμπτωμάτων, που ενδέχεται να διαρκέσουν δύο ημέρες.

Συνήθως την τρίτη ημέρα υποχωρούν προσωρινά και επανέρχονται εντονότερα. 
 
Εμφανίζεται ίκτερος, ανεπάρκεια συκωτιού, βλάβη της καρδιάς, των νεφρών και του κεντρικού νευρικού συστήματος, που οδηγούν σε λήθαργο και τελικά, κατά την πέμπτη ημέρα, στο θάνατο.