Τα μανιτάρια είναι μύκητες.
Οι μύκητες αποτελούν μια πολυάριθμη ομάδα οργανισμών, το δεύτερο σε πλήθος ειδών σε άθροισμα στον πλανήτη, μετά τα έντομα και συγκροτούν ένα από τα πέντε βασίλεια.
Οι μύκητες στερούνται χλωροφύλλης και αδυνατούν να συνθέσουν οργανικές ενώσεις.
Είναι ετερόφωτοι οργανισμοί και παίρνουν τις απαραίτητες οργανικές ενώσεις από ζωντανούς ή νεκρούς οργανισμούς.
Αυτό που οι περισσότεροι από εμάς αποκαλούμε μανιτάρι, είναι το ορατό μέρος του οργανισμού (το καρπόσωμα), που βρίκεται πάνω από την επιφάνεια του υποστρώματος ενώ μέσα ή επάνω στο υπόστρωμα βρίσκεται το σώμα του μύκητα.
Το σώμα του μύκητα αποτελείται από νηματοειδείς σωλήνες, τις μυκηλιακές υφές, οι οποίες παράγουν τα καρποσώματα και σπάνια φαίνονται με γυμνό μάτι.
Οι τρόποι με τους οποίους οι μύκητες προσλαμβάνουν ενέργεια, είναι ιδιαίτερα σημαντικοί για την οικονομία της φύσης.
Ο ρόλος τους στην ισορροπία του κύκλου του άνθρακα και των ανόργανων αλάτων θεωρείται αναντικατάστατος.
Ιδιαίτερα σημαντική θεωρείται η συμμετοχή τους στη διάσπαση της κυτταρίνης και της ξυλίνης.
Οι μύκητες εκκρίνοντας τα κατάλληλα ένζυμα, διασπούν τις πολύπλοκες αργανικές ενώσεις σε απλά στοιχεία.
Αν δεν υπήρχαν οι μύκητες και τα βακτήρια να αποσυνθέσουν τα φύλλα που πέφτουν το φθινόπωρο στα φυλλοβόλα δάση, τα δάση θα εξαφανίζονταν από τους σωρούς των φύλλων.
Την ίδια τύχη θα είχε συνολικά ο πλανήτης μας αφού θα μετατρέπονταν σε ένα απέραντο νεκροταφείο ζώων και φυτών.
Θεωρητικά, ιδανικές συνθήκες για την ανάπτυξη των περισσοτέρων μυκήτων είναι αυτές που συνδυάζουν υψηλές σχετικές υγρασίες σε υπόστρωμα και ατμόσφαιρα, με μικρές αποκλίσεις ανάμεσα στις μέγιστες και τις ελάχιστες θερμοκρασίες.
Στη χώρα μας τέτοιες κλιματικές συνθήκες παρατηρούνται κυρίως το φθινόπωρο.
Ιδανικές συνθήκες για την καρποφορία των κορυφαίων φαγώσιμων μανιταριών προσφέρουν τα βροχερά καλοκαίρια.
Η αναζήτηση, η καταγραφή, η φωτογράφιση και η αναγνώριση των ειδών των μανιταριών αποτελεί μια ενδιαφέρουσα και συναρπαστική ενασχόληση για το φίλο του δάσους.